خم کاری ورق

روشهای خم کاری فولاد

روشهای مختلفی برای عملیات تاشو وجود دارد. هر روش مزایا و معایب خاص خود را دارد. روش خم کاری به طور کلی نیاز به دقت ، ظرافت و سادگی دارد. قابلیت خم شدن ورق های فولادی به میزان کربن بستگی دارد. با افزایش مقدار کربن ، ظرفیت خم شدن ورق کاهش می یابد.

ورق های فولادی با مقدار کربن 1.2 می توانند سرد خم شوند ، اما اگر درصد کربن بیشتر از مقدار ذکر شده باشد ، خم شدن را می توان به صورت گرم انجام داد.

متداول ترین روش خمش با استفاده از مشت و قالب ، خم شدن به شکل V است. این روش خمش دارای سه زیر گروه است:

پایین انعطاف پذیر

این روش به عنوان فشار دادن یا ضربه زدن به پایین از طریق یک دستگاه خمش شناخته می شود. همانطور که از نامش مشخص است ، “Bending Down” ، پانچ دستگاه ورق فولادی را روی سطح قالب فشار می دهد ، بنابراین زاویه قالب زاویه خم شدن نهایی ورق را تعیین می کند.

خط مرکزی ورق فشرده می شود ، برای خم شدن بیشتر نیروی بیشتری لازم است ، بنابراین با نیروی بیشتر ، اثر فنر کاهش می یابد و دقت خمش خوبی ایجاد می شود. هنگامی که دستگاه فشار پایین می آید ، زاویه خم شدن ورق V شکل محاسبه می شود. در این روش ، تماس مستقیم پانچ با سطح ورق می تواند آثار فشاری روی سطح ورق به جا بگذارد.

خمش  هوا

در مورد خم شدن جزئی یا خمش هوا ، ورق فولادی به طور کامل به قسمتهای خم کننده لمس نمی کند. در این روش ، قطعه روی دو نقطه قرار می گیرد و آهن ربا روی مشت خم کننده فشار می آورد.

این عمل با استفاده از ترمز پرس انجام می شود و نیازی به قالب و لوازم جانبی ندارد و یک قالب واحد می تواند قفسه های چندین قالب را در خود جای دهد. این روش برای قطعاتی که نیاز به زاویه خم بسیار دقیق دارند مناسب نیست.

خمش سکه ای

خم تایپی در دوره قبل بسیار گسترده تر و قابل استفاده تر بود. این تقریباً تنها راه برای به دست آوردن نتایج دقیق با استفاده از این روش بود. در این روش ورق فولادی با استفاده از پانچ و قالب خم می شود تا پانچ وارد قسمت میانی ورق شود. دلیل اینکه این روش را خمش سکه ای می نامند این است که هنگام خم شدن نتایج دو طرف باید دقیقاً یکسان باشد ، در واقع خمش دقیقاً از وسط رخ می دهد و هر دو طرف دقیقاً یکسان هستند.